NC Next Door : Chapter 16

“ฉันคิดถึงนาย”

            “….”

            “อย่าห่างจากฉันแม้สักวินาทีเดียวเข้าใจมั้ย”

            “อื้อ”ไม่ได้ต้องการคำตอบ หากแต่ทงเฮเลื่อนมือลงไปดึงกางเกงของคนบนตักลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าเล็กซะแล้ว

            “หึ”

            “ไอ้บ้าเอ้ย!!!” ได้แต่หลับตาลงเพราะความเขินอายแล้วกอดคออีกคนเอา ไว้แน่นๆ

            คนป่วยจะกินพยาบาลแล้วให้ตายเถอะ....!!!

"ยังจะปากดีอีกเหรอ หื้ม" เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูคนบนตัก มือลากไล้ต้นขาขาวเนียน ลูบคลึงลงที่แกนกายกลางอีกคนผ่านอันเดอร์แวร์ตัวเล็ก

"อื้อ อย่าแกล้ง" ความเสียวซ่านแผ่กระจายทุกส่วนของร่างกายจนต้องจิกเล็บลงแน่นกับไหล่กว้าง ฟันขาวขบดึงที่เสื้อของทงเฮ "อื้อ" เสียงครางกระเส่ายิ่งทำให้ทงเฮออกแรงบีบคลึงที่แกนกายกลาง สอดนิ้วเข้าไปที่ขอบอันเดอร์แวร์ดึงรั้งมันลงในที่สุด จนเหลือแค่ท่อนล่างเปลือยเปล่าโดยสมบูรณ์ คนบนตักยิ่งทวีความเขินอายจนต้องระบายมันลงที่ไหล่ของทงเฮ จิกเกร็งเล็บจนอีกคนเจ็บระบมแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรกลับชอบใจเสียด้วยซ้ำ ใบหูแดงจนแทบไม่ต้องเดาเลยว่าแก้มจะแดงแค่ไหน ตอนนี้อึนฮยอกรู้สึกตัวร้อนเหมือนคนเป็นไข้ซะแล้วล่ะ

ติดไข้จากทงเฮแล้วรึเปล่านะ.....???!!!

"นายไม่สบายจริงๆรึเปล่าเนี่ย อ๊ะ อ๊าส์ อย่า" ทงเฮบีบคลึงอยู่ที่แก่นกายกลางของร่างบางวนนิ้วหัวแม่โป้งอยู่ที่ปลายแก่นจนอึนฮยอกต้องร้องครางกระเส่าออกมาเสียงหวาน

"ก็แล้วฉันตัวร้อนมั้ยล่ะ หื้ม" ใบหน้าคมซุกไซร้เข้ากับต้นคอขาวที่ยังคงระบายความเสียวซ่านอยู่กับไหล่ของเขาอยู่

"อื้อ ระ ร้อน"

"มองหน้าฉัน" ริมฝีปากอุ่นขบเม้มที่ติ่งหูอึนฮยอก

"อะ ไม่เอา"

"กล้าขัดเหรอ" มือหนารูดรั้งแกนกายกลางคนบนตักแรงๆจนอีกคนต้องร้องครางจิกปลายเท้าเกร็ง ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากไหล่ที่ตอนนี้เปียกชุ่มเพราะน้ำลาย ทงเฮกระตุกยิ้มพอใจ ดูดดึงริมฝีปากล่างอีกคนก่อนจะครอบครองริมฝีปากบาง มือยังคงรูดรั้งแกนกาย อีกมือลากไล้ผิวกายเนียน ลูบไล้ลากนิ้วเรียวผ่านยอดอกที่ตั้งชั้น

"อื้อ" ลิ้นร้อนแทรกผ่านกลีบปากที่เปิดเผยอออก เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อลิ้นเล็กในโพรงปากหวาน ลมหายใจหอบถี่เมื่อความต้องการถูกปลดปล่อยออกมาจากแกนกาย น้ำขาวขุ่นเลอะอยู่ที่ขาเรียวและมือของทงเฮ เขาไม่ได้นึกรังเกียจเลยสักนิด ยังคงจับรูดรั้งบีบคลึงอยู่กับแกนกายของร่างบางที่ตอนนี้แทบจะละลายคามือเขาไปแล้ว

แก้มแดงๆของคนบนตักทำให้ทงเฮอยากจะเริ่มกิจกรรมรักระหว่างทั้งสอง จัดการถอดเสื้อของร่างบางออกจนเหลือเพียงเรือนร่างที่เปลือยเปล่า ขาวเนียนน่าสัมผัส มือเล็กเริ่มทำหน้าที่ดึงเสื้อเชิ้ตที่ไร้การติดกระดุมเพราะเจ้าของพึ่งจะปลดกระดุมไปก่อนหน้านี้แล้ว ดึงรั้งลงจนเผยให้เห็นแผงอกแกร่งและกล้ามแขนแข็งแรง แถมยังมีรอยเล็บที่เจ้าตัวจิกลงไปก่อนหน้านี้ขึ้นเป็นรอย ผิวกายแกร่งร้อนเพราะพิษไข้ ซึ่งตอนนี้อึนฮยอกไม่แน่ใจว่าพิษไข้หรือเพราะแรงอารมณ์ความต้องการกันแน่

"อ๊ะ อ๊าส์ ยะ อย่า แกล้ง" ร่างบางกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง โอบกอดรอบคออีกคนเอาไว้แน่นแก้มเนียนร้อนผ่าวซุกอยู่ที่ไหล่กว้าง

ส่วนล่างดุนดันอยู่ที่ช่องทางด้านหลัง คนบนตักแอบมองด้วยความสงสัยเมื่อสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงของทงเฮมันอัดอั้นและเรียกร้องอยากจะออกมา แค่คิดว่ามันจะเข้ามาอยู่ในตัวในไม่ช้า อึนฮยอกก็แทบละลายเพราะความร้อนผ่าวแล้ว ทงเฮจัดการปลดกระดุมที่เอวของตัวเองรูดซิบกางเกงลง

“นายไม่สบายอยู่นะ อะ” ทงเฮไม่ได้สนใจฟังเสียงที่เหมือนค้านอยู่ในทีของคนบนตัก เพราะตอนนี้อารมณ์ความต้องการของเขามันรอไม่ได้แล้ว จึงจัดการรั้งกางเกงลงให้พ้นเอว เจ้าแกนกายที่ตื่นตัวทำเอาร่างบางแทบจะร้อง แถมหน้ายังแดงจนไม่รู้จะแดงยังไง ปกติไม่เคยเห็นชัดขนาดนี้นี่นาเพราะเป็นเวลากลางคืน แต่นี่มันยังกลางวันอยู่เลย เสียงทีวียังคงดังไปแต่ไม่ได้อยู่ในโสตประสาทการได้ยินของคนทั้งสองแล้ว

มือหนาจับยกเอวบางให้นั่งหันหน้าไปยังจอทีวี แผ่นหลังเนียนสัมผัสได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ดุนดันอยู่ที่หลังจนต้องร้องครางออกมา มือเล็กจิกเกร็งลงที่ต้นขาเรียวของตัวเองระบายความเสียว มือหนายังคงรูดรั้งกายกลางของคนบนตัก ลิ้นร้อนลากไล้สัมผัสอยู่ที่แผ่นหลัง ดูดเม้มจนเกิดรอยแดง

“อะ อ๊าส์ ทงเฮ ฉะ ฉัน”

มือหนาลากไล้ขึ้นมาสัมผัสเรือนกาย ทุกครั้งที่นิ้วเรียวสัมผัสอึนฮยอกก็แทบจะละลาย ครางซี๊ดออกมา มันเสียวและร้อนผ่าวไปทุกสัมผัส นิ้วเรียวหยุดอยู่ที่ยอดอกสีสวย บีบลูบวนจนจิกเกร็งเล็บมือและจิกเท้าแน่น ริมฝีปากเม้มแน่น เรียวลิ้นชื้นยังคงลากไล้ผิวกายหอม แกนกายกลางดุนดันอยู่กับแผ่นหลัง

“ทะ ทงเฮ อย่าแกล้ง มะ ไหวแล้ว อื้อ” น้ำขาวขุ่นปลดปล่อยออกมาจนเลอะที่หน้าท้องแบนราบและต้นขาขาวอีกครั้ง ทงเฮลูบเอาน้ำขาวขุ่นนั้นมาแล้วลูบไล้มันที่ช่องทางด้านหลังของอีกคน ทันทีที่นิ้วเรียวสัมผัส อึนฮยอกก็ต้องร้องครางกระเส่าออกมา “อื้อ อ๊าส์ มันเสียวนะ ทะ ทงเฮ อื้ออ” นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางตอดรัดเพื่อทำความคุ้นเคยก่อนที่เขาจะสอดสิ่งที่ใหญ่กว่าหลายเท่า

นิ้วเรียวสอดแทรกจากสองเป็นสาม ร่างบางยังคงครางกระเส่ามันหยุดเพราะทุกครั้งที่นิ้วเรียวสัมผัสจุดไวอ่อนไหว ความเสียวมันก็วิ่งเข้ามาจนสติไม่เหลือเลย ทงเฮดึงนิ้วออกแล้วจับยกสะโพกบางขึ้นโดยที่อีกคนแทบจะไม่มีแรงต่อต้านเลย แกนกายจ่ออยู่ที่ช่องทางด้านหลังแล้วค่อยๆ เข้ามาอยู่ในตัวของร่างบางอย่างยากเย็น

“อ๊ะ! เจ็บ! อื้อ ทงเฮ เจ็บ!” น้ำตาของความเจ็บไหลลงอาบแก้มเนียน แต่กลับเป็นความเจ็บที่รู้สึกดี

“อีกนิดนะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” เสียงทุ้มปลอบโยน แล้วจูบไล้แผ่นหลังเนียนเพื่อคลายความเจ็บ แล้วสอดแทรกสิ่งแปลกปลอมเข้าไปได้สำเร็จ

“อึก! เจ็บ! ฮึก”

แผ่นหลังเนียนแนบชิดกับอกแกร่ง ทงเฮจับสะโพกบางกดลง

“ขยับแล้วจะไม่เจ็บ ลองดูสิ”

“อื้อ จริง นะ อะ” ทงเฮยิ้มพอใจกับเด็กน้อยบนตัก ร่างบางขยับโยกสะโพกตัวเองตามที่ทงเฮบอก บอกให้ทำก็ทำ หึ น่ารักชะมัด 

ทงเฮบดขยี้อยู่ที่ยอดอกสีสวย ดึงเค้นจนมันแทบจะหลุดออกมาคามือเขาอยู่แล้ว เด็กน้อยของเขาเวลานี้ก็เลยได้แต่ครางกระเส่าพร้อมกับขยับสะโพก ช่องทางตอดรัดแกนกายของอีกคนจนต้องร้องครางออกมาด้วยความพอใจ ร่างบางเอี้ยวตัวโอบกอดคออีกคน ทงเฮจึงประกบริมฝีปากกดจูบหนักหน่วงลงไป ดูดเม้มกลีบปากบางได้รูป สอดดันลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก มือหนาจับรูดรั้งแกนกายของร่างบาง จนต้องส่งเสียงครางหวาน ลิ้นร้อนกวาดต้อนตักตวกความหวานจากโพรงปากเล็กอย่างหื่นกระหาย ปลายนิ้วเรียวบดขยี้ยอดอกเพิ่มความเสียวซ่านให้คนบนตักที่กำลังทำหน้าที่อย่างดี ขยับโยกสะโพกบางขึ้นลงอย่างรู้งาน ใบหน้าเรียวเบนหนีซุกไซร้เข้ากับซอกคอของทงเฮ ครางกระเส่า มือเล็กสอดเข้าใต้กลุ่มผมดำดึงระบายความเสียว น้ำตายังคงไหลลงอาบแก้มเนียน แต่มันคือน้ำตาของความสุข

“อะ อะ อ๊าส์ ทงเฮ ร้อน” น้ำขาวขุ่นปลดปล่อยออกมาอาบเลอะที่ต้นขาขาว

“อ๊าส์ เก่งมากเด็กน้อย” ทงเฮขยับแกนกายในตัวร่างบางเพื่อกระตุ้นความต้องการอีกคน รูดรั้งแกนกายอึนฮยอกอีกครั้งและอีกครั้ง

เสียงครางหวานดังแข่งกับเสียงผู้ประกาศข่าวสาวในทีวี...

ทงเฮปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางตอดรัดของอีกคน ไหลลงจนเลอะเปรอะที่ขาของเขา จับสะโพกอีกคนยกเพื่อถอนแกนกายออกจากตัวเอง แล้วดันให้หลังบางนอนลงบนโซฟา ลมหายใจหอบถี่ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า รอยยิ้มพึงใจระบายขึ้นบนใบหน้าหล่อแล้วขยับลงไปจูบไล้ซับเหงื่อให้อีกคนอย่างอ่อนโยน ก่อนจะบดขยี้จูบหนักๆลงไปด้วยความหมั่นเขี้ยว

“อื้อ”

จับดึงขาเรียวเล็กขึ้นมาพาดเข้าที่ไหล่กว้างของเขา คนที่นอนหมดแรงอยู่ถึงกับเบิกตากว้าง

“พะ พอแล้วววว”

“อีกหน่อยน่ะ อย่าขัดใจ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ระบายขึ้นเต็มใบหน้าหล่อของทงเฮ แล้วขยับสอดเข้าไปในช่องทางตอดรัดที่มีน้ำสีขาวขุ่นจากเมื่อครู่ไหลออกมาอยู่

“อะ อึก ทงเฮ!!”

“อ๊ะ อ๊าส์ ไอ้คนป่วยเจ้าเล่ห์ อื้อ”

“หึ ครับคุณพยาบาล”

คอมเม้น+ติชม ที่เว็บเด็กดีนะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตาม 

http://my.dek-d.com/gaekung-donghae/writer/viewlongc.php?id=1349586&chapter=23

                                                                                                                                                                                                                           

NC Next Door : Chapter 5

Eunhyuk Part

                ม่านน้ำตามันทำให้ผมมองอะไรแทบไม่เห็นแม้แต่จะยกมือเพื่อปาดน้ำตายังทำไม่ได้เลย ผมนี่มันเป็นตัวอะไรกันแน่นะ ทำไมเขาถึงทำเหมือนผมไม่มีความรู้สึก ทำเหมือนว่าผมเจ็บไม่เป็น ยิ่งคิดน้ำตามันก็ยิ่งรื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

                ทงเฮอุ้มผมขึ้นพาดบ่าแข็งแรงของเขาแม้ผมจะดิ้นรนเพียงใดเขาก็ยังคงเดินอาดๆเข้าไปในห้องนอนแล้วจับร่างของผมเหวี่ยงลงบนเตียงนุ่มจนผมจุก ตอนนี้ผมกลัวจนไม่รู้จะกลัวยังไงแล้วท่าทางและแววตาที่ดูแข็งกร้าวของเขามันทำผมสั่นไปทั้งตัว ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยด้วยซ้ำจะว่าไปผมไม่รู้จักเขาเลยต่างหาก ผมไม่ควรจะเดินเข้ามาในห้องนี้ตั้งแต่แรก ไม่ควรเลยจริงๆ น้ำใสๆมันยังคงไหลออกมาอาบแก้มของผมไม่ขาด แต่นั่นไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าผมมันรู้สึกสงสารผมบ้างเลย ไม่เลยสักนิด

                “เลิกบีบน้ำตาได้แล้ว” น้ำเสียงทุ้มนั่นมันช่างเย็นชา เขาคร่อมร่างของผมไว้อย่างง่ายดายผมไม่มีแรงจะต่อกลอนกับเขาเลยในเวลานี้ เหมือนทุกส่วนมันชาไปหมด กล้ามเนื้อของผมมันตายไปหมดแล้วหรือยังไงนะทำไมผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร้องไห้ ทงเฮเลื่อนมือมาจับที่สะโพกของผมนั่นทำให้ผมรู้สึกตัวสะดุ้งเฮือกแล้วรีบตีไปที่มือของเขาในทันที แต่ทงเฮก็ใช้มือของเขารวบแขนผมทั้งสองข้างขึ้นไปเหนือหัวได้เพียงแค่มือเดียวของเขา เขากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ยิ้มที่ผมเกลียดมากๆ มันทำให้ผมโคตรจะหงุดหงิดทุกครั้งที่เขายิ้ม

                “อะ อย่านะ นายจะทำอะไรฉัน!” ในที่สุดผมก็พูดออกไปได้ และทำได้เพียงดิ้นไปมา แต่เขาที่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหนเพียงแค่มือเดียวของเขาที่จับตรงแขนของผมไว้นั้นบีบจนผมเจ็บร้าวไปทั้งแขนและมือที่ว่างอีกข้างของเขาก็กำลังทำหน้าที่ถอดเข็มขัดของผมออกอย่างง่ายดาย แล้วจับมันโยนลงไปส่งเสียงดังตกกระทบพื้น แล้วหันมาปลดซิบกางเกงผมลง ดึงรั้งมันลงไปจนกองอยู่ที่ข้อเท้า “สารเลวเอ้ย ปล่อยนะ อย่าทำ! นายมันเลว!” ผมทั้งอึ้งทั้งกลัวและอายเขาจ้องเขม่งมาที่หน้าผมด้วยความโกรธที่มีมากขึ้นอีกเท่านึง

                “ถ้าฉันจะทำนายก็ไม่รอด” เขาไม่พูดเปล่าซ้ำยังดึงรั้งเอาอันเดอร์แวร์ของผมลงไปกองรวมกับกางเกงยีนส์ของผมที่ข้อเท้า ตอนนี้ท่อนร่างของผมจึงไม่มีสิ่งใดปิดบังเลยสักชิ้น มันทั้งหนาวทั้งอายทั้งเจ็บแบบที่ไม่รู้ว่าผมจะทนมันได้มากแค่ไหน ผมเข้าใจแล้วว่าคำพูดนั้นของเขาคืออะไร ‘ต่อไปนายจะไม่มีสิทธิ์พูดแล้วล่ะว่านายไม่ใช่ของฉัน!’ น้ำตาของผมมันยิ่งอาบนองเต็มสองแก้มไหลลงที่นอนจนมันเปียกชุ่ม

                “ฮึกปล่อยฉัน อะ อย่า” ทงเฮโน้มตัวเข้ามาหาผมใช้มือเดียวของเขากระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมจนกระดุมขาดกระเด็นและเผยให้เห็นหน้าอกขาวของผม เขาไม่รอช้าหรือพูดอะไรอีกแล้วฝังหน้าลงมาที่ต้นคอขาวกดเม้มริมฝีปากหนานั้นลงมาอย่างหนักหน่วง ผมดิ้นและส่ายหน้าไปมาแต่อีกฝ่ายกำลังดูดเม้มต้อคอของผมเรื่อยแล้วบดขยี้ริมฝีปากของผมลงมาอย่างหนักหน่วงโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัวเผลอเปิดริมฝีปากนั้นให้ลิ้นร้อนของเขาแทรกผ่านเข้ามาอย่างง่ายดายดูดดันลิ้นเล็กของผมกวาดต้อนจนทั่วโพรงปาก “อื้อ” ผมหายใจไม่ทันเหมือนจะขาดใจตายเสียให้ได้ ทงเฮดูดดันและครอบครองปากของผม มือหนาบีบขย้ำลงบนอกและบดขยี้ยอดอกของผมยิ่งทำให้สติของผมมันกระเจิงไปจนหมดนี่มันไม่ใช่ผมเลย ทงเฮละจากริมฝีปากของผมเพียงเพื่อให้ผมได้สูดลมหายใจเข้าไปแล้วบดขยี้ลงมาร้อนแรงกว่าเดิม ร่างกายของผมมันร้อนไปหมดหยาดน้ำตาก็ไหลจนแทบจะหมดตัว เขาปล่อยให้แขนของผมเป็นอิสระแล้วใช้มือหนานั้นลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของผมอยากจาบจ้วงและถือวิสาสะจับบีบคั้นด้วยความหมั้นเขี้ยว ผมจึงทุบที่ไหล่กว้างของเขาทั้งผลักและทุบแต่มันเหมือนเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์โกรธของเขาซะมากกว่าเพราะทงเฮยิ่งบดเบียดริมฝีปากลงมาจนผมแทบขาดอากาศอีกครั้งและปากของผมมันก็บวมเจ่อและเจ็บระบม

                มือหนาของเขาทำหน้าที่ลูบไล้ไปทั่วร่างของผม รู้ตัวอีกทีเสื้อของผมมันก็หลุดออกไปหมดแล้วผมไม่เหลืออะไรเลย

                “ฮึก อะ!! ยะ อย่านะ!!” ผมสะดุ้งเฮือกมีมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปอยู่ในตัวของผม ดวงตาของผมเบิกโพลงความรู้สึกเจ็บแล่นไปถึงขั้วหัวใจแม้มันจะเป็นเพียงนิ้วของอีกฝ่ายแต่พอเขาเล่นสอดมันเข้าไปโดยที่ผมไม่ตั้งตัวมันก็เหมือนมีอะไรมาทิ่มหัวใจเลยทีเดียว เจ็บจนต้องร้องออกมาอีกครั้ง “ไอ้ ละ เลว เจ็บ อะ!” ผมเห็นเพียงรอยยิ้มที่มุมปากของเขาเท่านั้น ทงเฮกดนิ้วที่จุดเร้าของผมจนผมต้องบิดเร้าร่างกายแล้วร้องครางออกมาด้วยความรู้สึกที่เสียวซ่านและเจ็บปวดมันผสมปนเปจนผมแทบจะแยกไม่ออก เขาโน้มตัวลงมาดูดเม้มที่ยอดอกของผมขบเม้มและดูดเลียจนชุ่มมันยิ่งกระตุ้นร่างกายส่วนร่างของผมมันทรมานเหลือเกิน ทงเฮยังคงสอดแทรกนิ้วของเขาในช่องทางด้านในของผมไม่หยุดกดย้ำลงบนจุดเร้านั่นครั้งแล้วครั้งเล่า ชั่วครู่ผมได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของเขา เขากำลังเยาะเย้ยผมสินะ ผมที่ได้แต่นอนให้เขารังแกอยู่แบบนี้ผมที่โคตรจะอ่อนแอจนไม่น่าให้อภัยตัวเอง

                “ยะ อย่า ฮึก อื้อ” ผมจิกไปบนหลังของเขาขยุ้มเสื้อของเขาจนติดมือจับผมของเขาดึงจนเจ้าตัวหงุดหงิด ผละลิ้นร้อนนั้นออกจากยอดอกของผมแล้วจ้องหน้าผมด้วยสายตาดุดัน แล้วหยัดตัวลุกขึ้นปลดซิบกางเกงออกดึงมันลง ผมได้แต่อึ้งไปกับการกระทำของอีกฝ่าย “อะ เจ็บ อย่า!” ทงเฮแทรกตัวเข้ามาหว่างขาผมจับขาเรียวของผมพาดที่ไหล่กว้างของเขาทั้งสองข้างจับสะโพกของผมแล้วแทรกแกนกายของเขาเข้ามาในช่องทางคับแคบของผม ทันทีที่ผมสัมผัสมันได้ดวงตาผมก็เบิกโพลงอีกครั้งความเจ็บจากนิ้วของเขายังไม่เจ็บเท่าแกนกายของเขาที่พยายามกระแทกกระทั้นเข้ามาเลย ความเจ็บมันมากจนผมอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ทำได้เพียงยกมือตัวเองมาปิดปากและเม้มปากตัวเองแน่นไม่ให้ร้องออกไป เขาดูจะหงุดหงิดที่ยัดแกนกายเข้าไม่ได้ดั่งใจในตอนแรกแต่ก็จับสะโพกของผมยกแล้วโน้มตัวมาข้างหน้า “อื้ออ ฮึก” ผมเจ็บน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาผมกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บระบมและได้กลิ่นคาวเลือดอีกครั้งเมื่อแผลเก่าก่อนหน้ามันมีเลือดซิบออกมาอีกครั้ง แต่มันยังไม่เจ็บเท่าช่องทางด้านในของผมที่มันเหมือนจะฉีกขาดจากการกระแทกของทงเฮเลย ทงเฮใช้ความพยายามอยู่ครู่ก็ดันแกนกายของเขาเข้ามาจนผมจุก มันลึกจนร่างกายผมมันอึดอัด และร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้

                “ว่าง่ายๆแล้วนายจะไม่เจ็บ” เขากระซิบลงมาที่ข้างหูของผมกระตุกยิ้มให้อย่างพอใจแล้วบดขยี้ริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากของผมพร้อมกับการขยับสะโพกที่เริ่มเป็นจังหวะความเจ็บมันยังคงอยู่แต่มันเป็นความเจ็บที่ผมรู้สึกดี ดีจนอยากจะตบหน้าตัวเองสักร้อยที

                “อื้อ” มันช่างน่าอายที่ผมต้องปลดปล่อยอารมณ์ออกมาด้วยเสียงคราง และร่างกายที่บิดเร้าไปกับการขยับของทงเฮ ผมรู้สึกโล่งเมื่อน้ำสีขาวขุ่นของผมมันปลดปล่อยออกมาจนผมรู้สึกเย็นที่หน้าท้องของผม

                เขาประคองสะโพกของผมแล้วกระแทกแกนกายเข้ามาอีกด้วยท่วงทีที่แรงขึ้น ผมสะดุ้งเฮือกทุกครั้งที่ทงเฮกระแทกมันเข้ามาในช่องทางด้านในของผม ความเจ็บมันยังคงอยู่แต่ผมกลับต้องการมันผมคงจะบ้าไปแล้วก็ได้ผมจิกเล็บลงบนหลังของเขาถ้าเล็บของผมมันคมกว่านี้เสื้อของทงเฮอาจจะขาดไปแล้วก็ได้เพราะผมระบายความเจ็บปวดลงบนหลังของเขา “อะ นะ นายมันเลว ฉันเกลียด นาย อื้อ”  ผมไม่รู้หรอกว่าที่ผมบอกว่าผมเกลียดเขาจริงๆแล้วผมรู้สึกแบบนั้นมั้ยแต่ผมโกรธเขา โกรธมากด้วย

                “ฉันก็เลว มาตั้งนานแล้วล่ะ” เสียงทุ้มของเขาบอกอย่างไม่รู้สึกผิดอะไรเลยด้วยช้ำ

                “อะหยุด นะ หยุด!!” ทงเฮกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงผมคงจะไปกระตุ้นอารมณ์โกรธของเขาก็เป็นได้เขาถึงได้กระแทกมันเข้าออกรุนแรงจนผมแทบจะหายใจไม่ออก ร่างกายบิดเร้าหอบกระเส่าเมื่อสิ่งที่กระแทกในกายมันโดนจุดอ่อนไหว ผมปลอดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เจ็บจนชา

                ทงเฮครางออกมาอย่างพอใจที่เห็นผมปลดปล่อยออกมา “อะอ๊า” เขาไม่คิดอะไรเลยหรือไงนะถึงทำกับผมแบบนี้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเลวถึงเพียงนี้

                นี่มันข่มขืนนะ

                ผมโดนข่มขืน

                “อะ อ๊า นาย หยุด อื้อ” ทงเฮดึงรั้งผมเข้าไปบดจูบอย่างหนักหน่วง เขาปลดปล่อยในกายของผมจนร้อนไปหมดน้ำสีขาวขุ่นของเขาไหลออกมาเลอะเปลอะที่ขาด้านในของผม แต่นั่นไม่ใช่ครั้งสุดท้าย หากแต่เขาจับผมคว่ำหน้าลงกับเตียงโดยที่ผมไม่มีแม้แต่แรงจะพลิกหรือคลานหนีไปด้วยซ้ำ สติของผมมันเหมือนจะดับวูบไปหลายครั้งแต่เมื่อทงเฮแทรกแกนกายเข้ามาในช่องทางด้านในของผม มันก็ปลุกเร้าอารมณ์ของผมขึ้นมาอีกครั้ง

                น่าอาย

                ผมไม่อยากจะรับรู้อะไรอีกแล้ว

                ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นคือทงเฮจับผมนั่งคร่อมตักเขาไว้ ผมเพียงแต่เกยคางกับไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรงก่อนจะไม่รับรู้อะไรอีก

                สติของผมมันดับวูบไป….

………………………………………………………………………………………

ติชม คอมเม้น ที่เว็บเด็กดีนะคะ  http://writer.dek-d.com/gaekung-donghae/writer/viewlongc.php?id=1349586&chapter=11