วันพฤหัสบดีที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2558

NC Next Door : Chapter 5


Eunhyuk Part

                ม่านน้ำตามันทำให้ผมมองอะไรแทบไม่เห็นแม้แต่จะยกมือเพื่อปาดน้ำตายังทำไม่ได้เลย ผมนี่มันเป็นตัวอะไรกันแน่นะ ทำไมเขาถึงทำเหมือนผมไม่มีความรู้สึก ทำเหมือนว่าผมเจ็บไม่เป็น ยิ่งคิดน้ำตามันก็ยิ่งรื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
                ทงเฮอุ้มผมขึ้นพาดบ่าแข็งแรงของเขาแม้ผมจะดิ้นรนเพียงใดเขาก็ยังคงเดินอาดๆเข้าไปในห้องนอนแล้วจับร่างของผมเหวี่ยงลงบนเตียงนุ่มจนผมจุก ตอนนี้ผมกลัวจนไม่รู้จะกลัวยังไงแล้วท่าทางและแววตาที่ดูแข็งกร้าวของเขามันทำผมสั่นไปทั้งตัว ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยด้วยซ้ำจะว่าไปผมไม่รู้จักเขาเลยต่างหาก ผมไม่ควรจะเดินเข้ามาในห้องนี้ตั้งแต่แรก ไม่ควรเลยจริงๆ น้ำใสๆมันยังคงไหลออกมาอาบแก้มของผมไม่ขาด แต่นั่นไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าผมมันรู้สึกสงสารผมบ้างเลย ไม่เลยสักนิด
                “เลิกบีบน้ำตาได้แล้วน้ำเสียงทุ้มนั่นมันช่างเย็นชา เขาคร่อมร่างของผมไว้อย่างง่ายดายผมไม่มีแรงจะต่อกลอนกับเขาเลยในเวลานี้ เหมือนทุกส่วนมันชาไปหมด กล้ามเนื้อของผมมันตายไปหมดแล้วหรือยังไงนะทำไมผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร้องไห้ ทงเฮเลื่อนมือมาจับที่สะโพกของผมนั่นทำให้ผมรู้สึกตัวสะดุ้งเฮือกแล้วรีบตีไปที่มือของเขาในทันที แต่ทงเฮก็ใช้มือของเขารวบแขนผมทั้งสองข้างขึ้นไปเหนือหัวได้เพียงแค่มือเดียวของเขา เขากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ยิ้มที่ผมเกลียดมากๆ มันทำให้ผมโคตรจะหงุดหงิดทุกครั้งที่เขายิ้ม
                “อะ อย่านะ นายจะทำอะไรฉัน!ในที่สุดผมก็พูดออกไปได้ และทำได้เพียงดิ้นไปมา แต่เขาที่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหนเพียงแค่มือเดียวของเขาที่จับตรงแขนของผมไว้นั้นบีบจนผมเจ็บร้าวไปทั้งแขนและมือที่ว่างอีกข้างของเขาก็กำลังทำหน้าที่ถอดเข็มขัดของผมออกอย่างง่ายดาย แล้วจับมันโยนลงไปส่งเสียงดังตกกระทบพื้น แล้วหันมาปลดซิบกางเกงผมลง ดึงรั้งมันลงไปจนกองอยู่ที่ข้อเท้า สารเลวเอ้ย ปล่อยนะ อย่าทำ! นายมันเลว!ผมทั้งอึ้งทั้งกลัวและอายเขาจ้องเขม่งมาที่หน้าผมด้วยความโกรธที่มีมากขึ้นอีกเท่านึง
                “ถ้าฉันจะทำนายก็ไม่รอดเขาไม่พูดเปล่าซ้ำยังดึงรั้งเอาอันเดอร์แวร์ของผมลงไปกองรวมกับกางเกงยีนส์ของผมที่ข้อเท้า ตอนนี้ท่อนร่างของผมจึงไม่มีสิ่งใดปิดบังเลยสักชิ้น มันทั้งหนาวทั้งอายทั้งเจ็บแบบที่ไม่รู้ว่าผมจะทนมันได้มากแค่ไหน ผมเข้าใจแล้วว่าคำพูดนั้นของเขาคืออะไร ต่อไปนายจะไม่มีสิทธิ์พูดแล้วล่ะว่านายไม่ใช่ของฉัน!น้ำตาของผมมันยิ่งอาบนองเต็มสองแก้มไหลลงที่นอนจนมันเปียกชุ่ม
                “ฮึกปล่อยฉัน อะ อย่าทงเฮโน้มตัวเข้ามาหาผมใช้มือเดียวของเขากระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมจนกระดุมขาดกระเด็นและเผยให้เห็นหน้าอกขาวของผม เขาไม่รอช้าหรือพูดอะไรอีกแล้วฝังหน้าลงมาที่ต้นคอขาวกดเม้มริมฝีปากหนานั้นลงมาอย่างหนักหน่วง ผมดิ้นและส่ายหน้าไปมาแต่อีกฝ่ายกำลังดูดเม้มต้อคอของผมเรื่อยแล้วบดขยี้ริมฝีปากของผมลงมาอย่างหนักหน่วงโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัวเผลอเปิดริมฝีปากนั้นให้ลิ้นร้อนของเขาแทรกผ่านเข้ามาอย่างง่ายดายดูดดันลิ้นเล็กของผมกวาดต้อนจนทั่วโพรงปาก อื้อผมหายใจไม่ทันเหมือนจะขาดใจตายเสียให้ได้ ทงเฮดูดดันและครอบครองปากของผม มือหนาบีบขย้ำลงบนอกและบดขยี้ยอดอกของผมยิ่งทำให้สติของผมมันกระเจิงไปจนหมดนี่มันไม่ใช่ผมเลย ทงเฮละจากริมฝีปากของผมเพียงเพื่อให้ผมได้สูดลมหายใจเข้าไปแล้วบดขยี้ลงมาร้อนแรงกว่าเดิม ร่างกายของผมมันร้อนไปหมดหยาดน้ำตาก็ไหลจนแทบจะหมดตัว เขาปล่อยให้แขนของผมเป็นอิสระแล้วใช้มือหนานั้นลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของผมอยากจาบจ้วงและถือวิสาสะจับบีบคั้นด้วยความหมั้นเขี้ยว ผมจึงทุบที่ไหล่กว้างของเขาทั้งผลักและทุบแต่มันเหมือนเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์โกรธของเขาซะมากกว่าเพราะทงเฮยิ่งบดเบียดริมฝีปากลงมาจนผมแทบขาดอากาศอีกครั้งและปากของผมมันก็บวมเจ่อและเจ็บระบม
                มือหนาของเขาทำหน้าที่ลูบไล้ไปทั่วร่างของผม รู้ตัวอีกทีเสื้อของผมมันก็หลุดออกไปหมดแล้วผมไม่เหลืออะไรเลย
                “ฮึก อะ!! ยะ อย่านะ!!ผมสะดุ้งเฮือกมีมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปอยู่ในตัวของผม ดวงตาของผมเบิกโพลงความรู้สึกเจ็บแล่นไปถึงขั้วหัวใจแม้มันจะเป็นเพียงนิ้วของอีกฝ่ายแต่พอเขาเล่นสอดมันเข้าไปโดยที่ผมไม่ตั้งตัวมันก็เหมือนมีอะไรมาทิ่มหัวใจเลยทีเดียว เจ็บจนต้องร้องออกมาอีกครั้ง ไอ้ ละ เลว เจ็บ อะ!ผมเห็นเพียงรอยยิ้มที่มุมปากของเขาเท่านั้น ทงเฮกดนิ้วที่จุดเร้าของผมจนผมต้องบิดเร้าร่างกายแล้วร้องครางออกมาด้วยความรู้สึกที่เสียวซ่านและเจ็บปวดมันผสมปนเปจนผมแทบจะแยกไม่ออก เขาโน้มตัวลงมาดูดเม้มที่ยอดอกของผมขบเม้มและดูดเลียจนชุ่มมันยิ่งกระตุ้นร่างกายส่วนร่างของผมมันทรมานเหลือเกิน ทงเฮยังคงสอดแทรกนิ้วของเขาในช่องทางด้านในของผมไม่หยุดกดย้ำลงบนจุดเร้านั่นครั้งแล้วครั้งเล่า ชั่วครู่ผมได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของเขา เขากำลังเยาะเย้ยผมสินะ ผมที่ได้แต่นอนให้เขารังแกอยู่แบบนี้ผมที่โคตรจะอ่อนแอจนไม่น่าให้อภัยตัวเอง
                “ยะ อย่า ฮึก อื้อผมจิกไปบนหลังของเขาขยุ้มเสื้อของเขาจนติดมือจับผมของเขาดึงจนเจ้าตัวหงุดหงิด ผละลิ้นร้อนนั้นออกจากยอดอกของผมแล้วจ้องหน้าผมด้วยสายตาดุดัน แล้วหยัดตัวลุกขึ้นปลดซิบกางเกงออกดึงมันลง ผมได้แต่อึ้งไปกับการกระทำของอีกฝ่าย อะ เจ็บ อย่า!ทงเฮแทรกตัวเข้ามาหว่างขาผมจับขาเรียวของผมพาดที่ไหล่กว้างของเขาทั้งสองข้างจับสะโพกของผมแล้วแทรกแกนกายของเขาเข้ามาในช่องทางคับแคบของผม ทันทีที่ผมสัมผัสมันได้ดวงตาผมก็เบิกโพลงอีกครั้งความเจ็บจากนิ้วของเขายังไม่เจ็บเท่าแกนกายของเขาที่พยายามกระแทกกระทั้นเข้ามาเลย ความเจ็บมันมากจนผมอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ทำได้เพียงยกมือตัวเองมาปิดปากและเม้มปากตัวเองแน่นไม่ให้ร้องออกไป เขาดูจะหงุดหงิดที่ยัดแกนกายเข้าไม่ได้ดั่งใจในตอนแรกแต่ก็จับสะโพกของผมยกแล้วโน้มตัวมาข้างหน้า อื้ออ ฮึกผมเจ็บน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาผมกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บระบมและได้กลิ่นคาวเลือดอีกครั้งเมื่อแผลเก่าก่อนหน้ามันมีเลือดซิบออกมาอีกครั้ง แต่มันยังไม่เจ็บเท่าช่องทางด้านในของผมที่มันเหมือนจะฉีกขาดจากการกระแทกของทงเฮเลย ทงเฮใช้ความพยายามอยู่ครู่ก็ดันแกนกายของเขาเข้ามาจนผมจุก มันลึกจนร่างกายผมมันอึดอัด และร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้
                “ว่าง่ายๆแล้วนายจะไม่เจ็บเขากระซิบลงมาที่ข้างหูของผมกระตุกยิ้มให้อย่างพอใจแล้วบดขยี้ริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากของผมพร้อมกับการขยับสะโพกที่เริ่มเป็นจังหวะความเจ็บมันยังคงอยู่แต่มันเป็นความเจ็บที่ผมรู้สึกดี ดีจนอยากจะตบหน้าตัวเองสักร้อยที
                “อื้อมันช่างน่าอายที่ผมต้องปลดปล่อยอารมณ์ออกมาด้วยเสียงคราง และร่างกายที่บิดเร้าไปกับการขยับของทงเฮ ผมรู้สึกโล่งเมื่อน้ำสีขาวขุ่นของผมมันปลดปล่อยออกมาจนผมรู้สึกเย็นที่หน้าท้องของผม
                เขาประคองสะโพกของผมแล้วกระแทกแกนกายเข้ามาอีกด้วยท่วงทีที่แรงขึ้น ผมสะดุ้งเฮือกทุกครั้งที่ทงเฮกระแทกมันเข้ามาในช่องทางด้านในของผม ความเจ็บมันยังคงอยู่แต่ผมกลับต้องการมันผมคงจะบ้าไปแล้วก็ได้ผมจิกเล็บลงบนหลังของเขาถ้าเล็บของผมมันคมกว่านี้เสื้อของทงเฮอาจจะขาดไปแล้วก็ได้เพราะผมระบายความเจ็บปวดลงบนหลังของเขา อะ นะ นายมันเลว ฉันเกลียด นาย อื้อ”  ผมไม่รู้หรอกว่าที่ผมบอกว่าผมเกลียดเขาจริงๆแล้วผมรู้สึกแบบนั้นมั้ยแต่ผมโกรธเขา โกรธมากด้วย
                “ฉันก็เลว มาตั้งนานแล้วล่ะเสียงทุ้มของเขาบอกอย่างไม่รู้สึกผิดอะไรเลยด้วยช้ำ
                “อะหยุด นะ หยุด!!ทงเฮกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงผมคงจะไปกระตุ้นอารมณ์โกรธของเขาก็เป็นได้เขาถึงได้กระแทกมันเข้าออกรุนแรงจนผมแทบจะหายใจไม่ออก ร่างกายบิดเร้าหอบกระเส่าเมื่อสิ่งที่กระแทกในกายมันโดนจุดอ่อนไหว ผมปลอดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เจ็บจนชา
                ทงเฮครางออกมาอย่างพอใจที่เห็นผมปลดปล่อยออกมา อะอ๊าเขาไม่คิดอะไรเลยหรือไงนะถึงทำกับผมแบบนี้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเลวถึงเพียงนี้
                นี่มันข่มขืนนะ
                ผมโดนข่มขืน
                “อะ อ๊า นาย หยุด อื้อทงเฮดึงรั้งผมเข้าไปบดจูบอย่างหนักหน่วง เขาปลดปล่อยในกายของผมจนร้อนไปหมดน้ำสีขาวขุ่นของเขาไหลออกมาเลอะเปลอะที่ขาด้านในของผม แต่นั่นไม่ใช่ครั้งสุดท้าย หากแต่เขาจับผมคว่ำหน้าลงกับเตียงโดยที่ผมไม่มีแม้แต่แรงจะพลิกหรือคลานหนีไปด้วยซ้ำ สติของผมมันเหมือนจะดับวูบไปหลายครั้งแต่เมื่อทงเฮแทรกแกนกายเข้ามาในช่องทางด้านในของผม มันก็ปลุกเร้าอารมณ์ของผมขึ้นมาอีกครั้ง
                น่าอาย
                ผมไม่อยากจะรับรู้อะไรอีกแล้ว
                ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นคือทงเฮจับผมนั่งคร่อมตักเขาไว้ ผมเพียงแต่เกยคางกับไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรงก่อนจะไม่รับรู้อะไรอีก
                สติของผมมันดับวูบไป….

………………………………………………………………………………………



ติชม คอมเม้น ที่เว็บเด็กดีนะคะ  http://writer.dek-d.com/gaekung-donghae/writer/viewlongc.php?id=1349586&chapter=11


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น