"ฉันจะช่วยย้ำว่านายเป็นใครและฉันเป็นใครไงล่ะ"
"ด้วยวิธีที่นายเคยทำงั้นเหรอ"
เสียงของร่างบางเริ่มสั่นเครือและน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยนั่น
"ด้วยวิธีของฉัน"
ทงเฮทาบทับริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง
ร่างบางพยายามเบี่ยงหน้าหลบ ไม่ใช่แบบนี้
ไม่ใช่ว่าอึนฮยอกไม่ต้องการแต่ถ้าความสัมพันธ์มันยังคลุมเครือเขาก็ไม่มั่นใจ...
มันไม่ใช่ตอนนี้สิ
น้ำใสๆไหลลงอาบแก้ม
เสียงสะอื้นดังในลำคอทงเฮผละจูบของเขาออกชะงักกับการกระทำของตัวเอง
“ฮึก ไม่ใช่แบบนี้ นายให้ฉันรอฉันก็รอแล้วไง แต่อย่าทำแบบนี้” น้ำเสียงสั่นเครือของอึนฮยอกมันทำให้ทงเฮแทบจะกัดลิ้นตัวเองด้วยความโมโห
เพราะเขาเองที่ปล่อยให้ความโกรธมันเข้าอยู่เหนือทุกอย่างใช้อารมณ์เหนือเหตุผล
ทงเฮก้มลงจูบซับหยดน้ำตาที่แก้มเนียนของอึนฮยอกอย่างแผ่วเบา
“ถ้าฉันบอกอะไรนายไป นายจะยังปฏิเสธฉันมั้ย” ทงเฮกระซิบที่ข้างหูของร่างบาง
“อะ อะไร”
“นายเป็นของฉันคนเดียวนะ เพราะฉะนั้นอย่าคุยกับคนอื่นเวลาอยู่กับฉัน
และฉันไม่ใช่เพื่อนของนายแต่ฉันคือแฟน”
“…..”
“ฉันรักนาย นายยังจะปฏิเสธฉันมั้ย”
“…..”
ร่างบางนิ่งอึ้งไป
อยากจะตบหน้าตัวเองว่าเขาฝันไปหรือเปล่าแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมือทั้งสองข้างยังถูกตรึงไว้เหนือหัว
ทำได้เพียงกระพริบตาถี่ๆแล้วส่ายหน้าไปมา
“หมายความว่าไง ยังจะปฏิเสธอีกงั้นเหรอ” ทงเฮจ้องมองดูใบหน้าคนตรงหน้าที่กำลังขึ้นสี
แก้มเนียนที่มีคราบน้ำตาอยู่นั้นตอนนี้มันกำลังเป็นสีแดง
อึนฮยอกรู้สึกว่าหน้าของเขาต้องแดงมากแน่ๆ
เพราะมันร้อนผ่าวไปหมดแล้วนี่ทงเฮกำลังสารภาพรักอย่างงั้นเหรอ
“ไม่ๆๆ” อึนฮยอกส่ายหัวรัวๆ
“ไม่ คือปฏิเสธงั้นเหรอ นายกำลังหักอกฉันงั้นเหรอ” ทงเฮกระตุกยิ้มแล้วซุกหน้าลงไปที่ต้นคอของร่างบาง
ดูดเม้มจนขึ้นรอยแดง
“อะ อย่า ถ้าฉันปฏิเสธนายก็ ยะ อื้อ อย่าทำสิ” อึนฮยอกพยายามหดคอหนี
“นายกำลังเมินคำว่ารักของฉันงั้นเหรอ” ทงเฮยังคงซุกไซร้ซอกคอขาวนั้น
และไล่จมูกไปตามแก้มเนียน ต่อให้อึนฮยอกจะปฏิเสธเขาก็ไม่ฟังแล้วล่ะ
“ป่ะ เปล่า อื้อ อย่าสิเว้ย”
“ฉันเจ็บนะ เสียฟอร์มชะมัดที่โดนหักอกจากคนซื่อบื่อแบบนายน่ะ” ทงเฮปล่อยมืออึนฮยอกเป็นอิสระแต่เขาก็กำลังสอดมือเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวโคร่งของอีกคนบีบเค้นทั่วร่าง
“อะ ฉันเปล่าหักอกนายนะ อื้อ” อึนฮยอกทุบตีที่ไหล่ของทงเฮจับจับมือหนาอีกคนไว้
สัมผัสของทงเฮกำลังจะทำอึนฮยอกคลั่ง
“งั้นนายก็พูดมาสิว่านายรักฉัน”
“มันพูดง่ายๆรึไงเล่า ปล่อยสิเว้ยเอามือออกไป อะ” อึนฮยอกยังคงพยายามดิ้นและทุบตีไหล่คนด้านบน
แต่ก็ต้องแทบสะท้านไปทั้งตัวเมื่อทงเฮบีบเฟ้นอยู่ที่ยอดอกของเขา
มือหนาซุกซนไม่หยุดอยู่ที่อ่อนไหว
“มันพูดไม่ง่ายหรอก
ถ้ามันง่ายฉันคงจะบอกนายไปนานแล้วแต่ที่ฉันบอกเพราะฉันอยากให้นายแน่ใจในตัวฉัน อยากให้นายแน่ใจในความสัมพันธ์ของเรา
นายไม่อยากรอนานๆใช่มั้ยล่ะ” ทงเฮจ้องมองเข้าไปในดวงตาที่สั่นไหวเพราะม่านน้ำตาของอึนฮยอก
เขาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับใครหรอกนะถ้าคนๆนั้นไม่สำคัญพอ “เพราะงั้น
รู้และจำไว้ซะว่าฉันรักนาย และนายคือของฉันคนเดียว...อึนฮยอก”
“นะ นาย”
ทงเฮไม่ได้รอฟังคำตอบจากอีกคนแต่เขาลุกขึ้นจากร่างบางแล้วเปลี่ยนเป็นช้อนร่างบางขึ้นมาในวงแขนแกร่งของเขาแทน
“ต่อให้นายจะปฏิเสธคนเลวๆแบบฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยนายไปง่ายๆหรอก”
“ทงเฮ”
ทงเฮอุ้มร่างบางเข้ามาในห้องแล้ววางลงบนเตียงไม่ปล่อยให้อีกคนได้ลุกหนีหรือปฏิเสธ
เขาลงไปทาบร่างลงบนร่างเล็ก บดเบียดริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง
อึนฮยอกทุบหลังของทงเฮแรงแต่แล้วก็ต้องโอนอ่อนตาม
เมื่อทงเฮสอดแทรกลิ้นร้อนรุกล้ำแล้วไปในโพรงปากเล็ก
“อื้อ” เสียงครางเล็ดรอดออกมากระตุ้นอารมณ์ของทงเฮได้เป็นอย่างดีมือหนาลากไล้ตามเรือนร่างเขาจับชายเสื้อยืดของร่างบางแล้วดึงมันขึ้นจนเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบขาวเนียน
มือหนาลูบไล้ส่งสัมผัสสะท้านต่อารมณ์ของคนใต้ร่าง “อะ อื้อ”
ทงเฮยังคงกดจูบร้อนแรงผละออกให้ร่างบางได้สูดลมหายใจเป็นครั้งคราว
เขารู้ว่าอึนฮยอกก็ต้องการเพราะลิ้นเล็กก็เกี่ยวกวัดสู้กับลิ้นของเขาอย่างรู้งาน
ทงเฮบีบขยี้ที่ยอดอกสีสวยที่ตอนนี้เห็นเด่นชัด
ต่อสายตาของเขาเพราะทงเฮรั้งเอาเสื้อยืดของอึนฮยอกออกไปแล้วท่อนบนจึงเปลือยเปล่า
เขาละจากริมฝีปากบางจูบไล้ตามใบหน้า ลากไล้ลงมาที่ต้นคอขาวดูดเม้มจนขึ้นรอย
“ทะ ทงเฮ อย่า” เสียงอันแผ่วเบาของร่างบางยิ่งกระตุ้นกามอารมณ์ของทงเฮนัก
“ถ้านายไม่รับรักฉัน ฉันก็จะทำ”
“นายมันขี้โกง อะ ยะ หยุด” ทงเฮกัดเข้าที่ยอดอกสีสวยนั่นจนร่างบางต้องร้องออกมาเสียงหลงเพราะมันคือจุดที่ไวต่อสัมผัส
“ฉะ อื้อ” อึนฮยอกพูดแทบไม่เป็นคำเพราะทงเฮที่กำลังหยอกล้อที่อกเขา
ลิ้นร้อนลากไล้ทั่วปลุกเร้าคนใต้ร่าง
มือเล็กของอึนฮยอกดึงรั้งผ้าปูที่นอนจนยับย่นบิดเร้าร่างด้วยความเสียวซ่าน
“นายจะหักอกฉันจริงๆงั้นเหรอ อึนฮยอก” ทงเฮยังคงตัดพ้อร่างบาง
“ปะ เปล่า ฉะ อื้อ ฉันรักนาย พอเถอะนะ ทะ ทงเฮ” อึนฮยอกเผยความใจใจของเขาออกมาในที่สุด
แต่นั่นมันยิ่งทำให้ทงเฮต้องการมากขึ้น
ในเมื่อความรู้สึกของคนทั้งสองตรงกันมันก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะหยุดแล้ว
“ดีมาก เด็กน้อย” ทงเฮกระซิบเบาๆที่ข้างหูของร่างบางแล้วขบที่หูเบาๆทำเอาอึนฮยอกสะดุ้งด้วยความเสียวจนร้องครางออกมา
“อื้อ นายขี้โกง ฉันก็รับรักนายแล้วไง”
“อย่าฝืนตัวเอง ปล่อยมันเถอะอึนฮยอก เชื่อใจฉัน” น้ำเสียงของทงเฮฟังดูอ่อนโยนขึ้นจนอึนฮยอกแทบจะเชื่อเขาแล้ว
“ฉะ ฉันกลัว” เสียงของอึนฮยอกขาดห้วงเพราะสัมผัสของทงเฮ
ที่ใช้ลิ้นลากไล้เลียวนอยู่ที่ยอดอกของร่างบาง "อื้ออ"
มือเล็กยกมาขยุ้มที่ผมนุ่มของทงเฮ
"ไม่มีอะไรต้องกลัว" เสียงทุ้มของทงเฮช่วยให้ความมั่นใจต่ออึนฮยอก
"นะ นายพูดจริงใช่มั้ย" ร่างบางต้องการความมั่นใจอีกครั้ง
"ฉันรักนาย" ทงเฮตอบด้วยความมั่นใจ
ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกสอดประสานมือกับมือเล็กไว้
จูบเม้มอกขาวเนียนจนเป็นรอยแดง
"อื้อ" อึนฮยอกปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่หัวใจเรียกร้อง
ลิ้นร้อนเลียวนที่ยอดอกจนชุ่ม มือหนาดึงรั้งขอบกางเกงของร่างบางลง
อึนฮยอกจับมือทงเฮไว้
แต่ก็ห้ามไม่ได้แล้วเพราะกางเกงถูกรั้งลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าทั้งสองข้าง
เหลือเพียงอันเดอร์แวร์ตัวเล็กที่ทงเฮกำลังดึงรั้งลง
"ยะอย่า"
ทงเฮไม่ได้สนใจเสียงห้ามที่แผ่วเบาเขาจัดการดึงรั้งมันลงไปกองรวมกับกางเกงยีนส์ของร่างบาง
จนเผยให้เห็นทุกสัดส่วน ที่ตอนนี้ผิวขาวเนียนมีรอยจ้ำสีแดงเด่นชัดจากฝีมือของเขา
อึนฮยอกรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวทั้งที่ร่างกายของเขาเปลือยเปล่าแบบนี้ ทั้งเขินทั้งอายและกลัว
ทงเฮทาบร่างลงมาอีกครั้ง ประกบปากจูบบดขยี้ริมฝีปากด้วยความต้องการ และความรัก
คนใต้ร่างก็ตอบรับสัมผัสนั้นได้เป็นอย่างดี อึนฮยอกโอบกอดรอบคอของทงเฮไว้
แค่คำว่ารักจากปากของทงเฮก็ทำอึนฮยอกอ่อนไปทั้งตัวแล้ว
คำที่รอ
มันก็คุ้มที่รอนะ และต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็คงไม่ต้องกลัว
เพราะอึนฮยอกมั่นใจว่าเขาจะปลอดภัยที่มีทงเฮ
ทงเฮปลดรั้งกางเกงของตัวเองออก
จับร่างบางพลิกคว่ำหน้าลงกับเตียง คร่อมร่างบางไว้
จูบไล้ที่ไหล่ขาวลากลิ้นร้อนลงแผ่นหลังเนียน
"อะ อื้อ" อึนฮยอกซุกหน้าลงกับหมอนมือกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความเสียวซ่าน
มือหนาบีบคลึงที่สะโพกเล็ก แล้วจับยกขึ้นอย่างง่ายดาย
"อึก เจ็บ อื้อ"
อึนฮยอกร้องเสียงหลงกัดหมอนแน่นเมื่อทงเฮมอบสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายแม้มันจะเป็นแค่นิ้วก็ตาม
"อย่าเกร็ง" ทงเฮค่อยๆสอดแทรกนิ้วเพื่อให้ร่างกายของร่างบางคุ้นเคย
เขากดนิ้วจนร่างบางร้องครางเสียงอู้อี้เพราะกัดหมอนไว้
น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มเพราะความเจ็บและความเสียว
ร่างกายบิดเร้าเมื่อนิ้วของทงเฮโดนจุดเร้า
"อะ อ๊าส์ อื้อ" เสียงครางกระเส่าของร่างบางดังขึ้นๆทำให้ทงเฮพอใจ
เขากดนิ้วย้ำที่จุดเร้าครั้งแล้วครั้งเล่า ปากก็จูบไล้ดูดเม้มที่แผ่นหลังเนียน
ร่างบางครางกระเส่าแล้วปลดปล่อยออกมาในที่สุด
ทงเฮจึงดึงนิ้วออกแล้วจับยกสะโพกร่างบางเพื่อให้เห็นช่องทางด้านหลังได้ชัดเจนแล้วขยับกายสอดแกนกายของเขาเข้าไปช้าๆ
"อ๊ะ! ทะ ทงเฮ อื้อ เจ็บ อย่า ฮึก" อึนฮยอกซุกหน้ากับหมอนมือกำผ้าแน่นทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่าน
ทงเฮค่อยๆสอดใส่แกนกายเพื่อให้ร่างกายของอึนฮยอกได้คุ้นเคย "อื้อ จะ
เจ็บ" ทงเฮดันแกนกายจนเข้าได้สำเร็จแล้วโน้มตัวลงไปจูบไล้ต้นคอขาว
จับหน้าอีกคนเชยคางประกบปากจูบคลายเจ็บ "อื้อ" น้ำใสๆยังไหลออกจากดวงตาคู่สวย
ทงเฮจูบซับมันอย่างอ่อนโยน และค่อยๆขยับกายช้าๆ ให้ร่างกายของอีกคนได้คุ้นเคย
ทงเฮกอบกุมแกนกายของร่างบางรูดรั้งเพื่อช่วยปลดปล่อยความต้องการ
อึนฮยอกครางลั่นสติไม่อยู่กับตัวแล้วตอนนี้จากที่เจ็บก็คลายลง
แล้วปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง ทงเฮยิ้มพอใจแล้วขยับกายให้เร็วขึ้นเมื่ออึนฮยอกตอบรับสิ่งแปลกปลอมในร่างกายเขาแล้ว
ช่องทางตอดรัดแกนกายของทงเฮสลับกับเสียงคราง
ทงเฮบีบคลึงสะโพกเล็กขยับแกนกายเร็วและแรงขึ้นๆๆ
ในขณะที่อึนฮยอกต้องซุกหน้าลงกับหมอนครางและปลดปล่อยอีกครั้ง
ทงเฮกระแทกแกนกายแรงๆๆแล้วปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มช่องทางของอึนฮยอกจนร่างบางร้อนในช่องทางนั้น
น้ำขาวขุ่นที่มีมากไหลลงเปรอะต้นขาขาวด้านใน
เขาขยับแกนกายออกร่างบางก็ทรุดลงอย่างอ่อนแรง
ทงเฮไม่ได้หยุดแค่นั้นเขาจับร่างบางพลิกกายขึ้น จับขาเรียวเล็กตั้งชันเข่า
จับสะโพกเล็กขึ้นเพื่อเปิดช่องทาง แทรกกายเข้าไปหว่างขาเรียว ขาเรียวแนบอยู่ที่อกแกร่งของทงเฮ
"ฮึก พะ พอแล้ว อ๊าส์"
อึนฮยอกบิดเร้าร่างกายเพราะแกนกายที่เข้ามาอยู่ในตัวเขาอีกครั้งและทงเฮก็กระแทกมันเข้ามารุนแรง
"อะ อ๊ะ ทะ ทงเฮ อ๊าส์"
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่อึนฮยอกและทงเฮต่างปลดปล่อยออกมา
รัก....
เพราะคำๆเดียวจริงๆ
มันมีค่ามากจริงๆ วันนี้อึนฮยอกรู้แล้วว่า คนสำคัญของทงเฮก็คือคนรัก
"ฉันรักนายทงเฮ" น้ำเสียงแผ่วเบาเปล่งออกไปก่อนจะหลับไป....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น