ทงเฮกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
จับรูดรั้งแก่นกายเล็กเพื่อช่วยให้อีกคนได้ปลดปล่อยความทรมาน
มือหนาทำหน้าที่จนคนตัวเล็กกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมา
อึนฮยอกหายใจหอบถี่เม็ดเหงื่อผุดพรายที่หน้าผากเนียน
ทงเฮกดจูบซับเหงื่อให้อย่างอ่อนโยน ไล่ริมฝีปากจูบแก้มเนียนแล้วหยุดที่กลีบปากสีสวยเปิดเผยอ
ไล้เลียและดูดเม้มก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นชื้นเข้าไปกวาดต้อนรสหวานในโพรงปากเล็ก
หยอกล้อกับเรียวลิ้นเล็กที่ตอบสนองอย่างรู้งาน
แขนเรียวยกขึ้นโอบกอดรอบคอหนานิ้วเรียวสอดประสานใต้กลุ่มผมดำของทงเฮ ตอบรับสัมผัสวาบหวามจากปลายลิ้น เรียวลิ้นซุกซนเกี่ยวกระหวัดดุนดันกับอีกคนอย่างไม่ลดละ ลมหายใจหอบถี่เสียงครางหวานดังเข้าไปในโสตประสาทที่น่าพอใจของทงเฮ
มือหนาลากไล้สัมผัสผิวกายเนียน ลากไล้ตั้งแต่สะโพกขึ้นมาจนถึงยอดอกสีสวยปลายนิ้วสะกิดและเขี่ยวนจนอึนฮยอกต้องครางกระเส่า แอ่นอกขึ้นรับกับความเสียวซ่านจากปลายนิ้ว ใบหน้าคมซุกไซร้ลงมาที่ต้นคอขาว กดเม้มสร้างความเป็นเจ้าของเพื่อย้ำเตือนอีกคน ก่อนจะลากปลายลิ้นเลียลงมา ดูดดึงยอดอกสีสวยตั้งชัน เลียสะกิดสลับทั้งสองข้าง
“อ๊ะ! อ๊าส์!”
“ร้องดังๆหน่อยสิเมีย”
“อื้อ มะ ไม่ อย่าแกล้งสิ อ๊าส์!” ทงเฮยังคงละเลงปลายลิ้นอยู่ที่ยอดอก มือหนาทำหน้าที่บีบเฟ้นไปตามเรือนร่างเปลือยเปล่าไม่หยุด ก่อนจะจับเข้าที่แก่นกายเล็กอีกครั้งแล้วบีบลงที่ส่วนปลาย “ฮึก! ทงเฮ! อย่าแกล้ง อ๊ะ!”
“เปลี่ยนใจไหมล่ะ นายต้องการมากกว่านี้แน่ๆ”
“มะ ไม่!” อึนฮยอกปฏิเสธเสียงสั่น
“หึ ตามใจนะเด็กน้อย” ทงเฮยังคงกดนิ้วลงที่ส่วนปลายแก่นกายของอึนฮยอกทำเอาต้องร้องครางออกมาไม่หยุด
“อื้อ ทงเฮ ช่วยฉันที อ๊าส์ มะ ไม่ไหวแล้ว”
“แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” ริมฝีปากหยักยกยิ้มพอใจ ก้มลงไล้เลียยอดอกของร่างบางอีกครั้งจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย
“ทงเฮ!”
ร่างหนาขยับกายแล้วจับรูดรั้งแก่นกายเล็กให้อึนฮยอก ก้มลงแตะปลายลิ้นเขี่ยสะกิดที่ปลายแก่น ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความเสียวซ่านที่อีกคนมอบให้ มือบางจับขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับย่น จิกเกร็งปลายเท้าลง ใบหน้าบิดเบี้ยวร้องครางกระเส่าไม่หยุดพร้อมลมหายใจที่หอบถี่
“อ๊ะ! อ๊าส์”
ริมฝีปากหยักครอบครองตัวตนของอึนฮยอกไว้รูดรั้งเร็วๆ จนกายบางกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำหวานขาวขุ่นออกมา ทงเฮยิ้มพอใจแล้วกลืนกินมันลงไปยกมือขึ้นเช็ดคราบที่มุมปากแล้วขยับคร่อมร่างบางที่นอนหายใจหอบประกบริมฝีปากลงไป อึนฮยอกเบ้หน้าเพราะกลิ่นคาวของสิ่งที่พึ่งจะปลดปล่อยออกมา ทงเฮปล่อยมันลงไปในปากของอึนฮยอกแล้วบดเบียดริมฝีปากหนักหน่วง อึนฮยอกเองก็เผลอกลืนมันลงไปจนหมดแม้จะรู้สึกแทบอ้วก
ทงเฮละริมฝีปากออกมาแล้วปลดรั้งกางเกงของเขาลงเพราะปวดหนึบไปหมดแล้ว เขาเองก็ต้องการการปลดปล่อยเช่นกัน ทั้งที่อยากจะสอดใส่เข้าไปในตัวของอึนฮยอกแทบบ้า แต่ก็ไม่ทำ อันที่จริงเขาไม่ควรจะต้องมาทรมานตัวเองแบบนี้ด้วยซ้ำ คนที่ควรถูกลงโทษคือคนที่นอนเปลือยต่อหน้าเขาตอนนี้ต่างหาก
แต่จะทำแบบนั้นก็ดูจะใจร้ายกับอึนฮยอกจนเกินไป เขารู้ว่าวันนี้อึนฮยอกร้องไห้ไปมากแค่ไหน รู้ว่าไอ้ซีวอนนั่นต้องพยายามทำอะไร แต่ก็เลือกจะอยู่ห่างๆ ให้เวลากับอีกคนได้คิดทบทวน ความเชื่อใจที่เคยมีมันจะต้องมีต่อไป เรื่องของเขาและอึนฮยอกมันไม่ใช่พึ่งจะเริ่มต้น หากแต่มันผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากกว่านี้มาแล้ว เพราะฉะนั้น วันนี้ทงเฮจึงเลือกจะให้อึนฮยอกแก้ปัญหาของตัวเองและพร้อมจะยื่นมือเข้าไปช่วยเมื่ออีกคนรับมันไม่ไหว
แค่อยากให้เด็กน้อยของเขาได้เรียนรู้ชีวิตและโลกความจริงที่ไม่ได้สวยหรูงดงามไปเสียหมดดู
“ฉันจะช่วยนายบ้าง” ร่างบางผงกหัวขึ้นมามองดูทงเฮที่ปลดรั้งกางเกงนอนลงไปแล้ว จนเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่ดีดตัวออกมา มือบางเอื้อมมาจับมันไว้แล้วค่อยๆรูดรั้ง ขยับลุกแล้วผลักร่างหนาลงไปนอนนั่งคร่อมลงที่ขาของทงเฮ สองมือประคองท่อนเนื้อไว้จับบีบรูดรั้งแล้วครอบครองมันไว้ด้วยปาก
“อ๊าส์” ทงเฮร้องออกมาอย่างพอใจ เหลือบมองคนที่กำลังมอบความสุขสมให้ตัวเองก็ยิ้มออกมา
“อื้ม อื้อ” แก่นกายใหญ่ขยายจนคับแน่นในปากของอึนฮยอก คนตัวเล็กเร่งจังหวะรูดรั้งให้เร็วขึ้น จนในที่สุดทงเฮก็ปลดปล่อยออกมา น้ำขาวขุ่นร้อนกลิ่นชวนอ้วกพุ่งเข้ามาเต็มปากของอึนฮยอกแต่ก็ยอมกลืนมันลงไป
“ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วนะ ไม่เปลี่ยนใจจริงๆงั้นเหรอ” ทงเฮลุกขึ้นมาแล้วจับใบหน้าเนียนเงยขึ้น นิ้วเรียวเกลี่ยที่แก้มสีเรื่อ ลากปลายลิ้นเลียที่ขอบปากดูดกลืนน้ำขาวขุ่นที่เลอะอยู่แล้วดูดเม้มกลีบปากบดขยี้จนบวมเจ่อ
“อื้อ” มือบางจับเข้าที่ต้นแขนแกร่งจิกลงไปแน่นเพราะความเสียว ก็มือของทงเฮน่ะสิจับรูดรั้งที่แก่นกายของอึนฮยอกอยู่ สติสัมปะชัญญะที่มีก็ค่อยๆเลือนหายไปมือบางจับมือหนาไว้แล้วดึงออกไป ผลักอกแกร่งจนทงเฮหงายหลังลงไปนอนหงายตามเดิม เขาไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่เลิกคิ้วมองมา
“ยั่วงั้นเหรอ?”
“ฉันเป็นของนายคนเดียวนะทงเฮ แค่นาย” อึนฮยอกพูดออกมาพร้อมกับจับที่แก่นกายของทงเฮ ลุกขยับตัวคร่อมลงมาสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลัง “อ๊ะ! ฉันเป็นของนายคนเดียวจริงๆ อ๊าส์” อึนฮยอกกดสะโพกลงมาน้ำตาของความเจ็บไหลลงอาบแก้มเนียน
“เด็กน้อย” ทงเฮผุดลุกขึ้นมาแล้วจับประคองใบหน้าเรียวประกบปากจูบเพื่อคลายความเจ็บปวดให้ เขาเข้าใจที่อึนฮยอกบอกแบบนั้น และทงเฮคนนี้ก็เชื่อว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ อึนฮยอกคือของเขา คือของทงเฮเพียงคนเดียว
“อื้อ! อึก! เจ็บ!” อึนฮยอกจับไหล่แกร่งสองข้างไว้ ยันตัวแล้วร้องออกมาทั้งน้ำตา
“ค่อยๆขยับๆแล้วจะไม่เจ็บ”
“อือ ฉะ ฉัน ขอโทษนะที่ดื้อ”
“เลิกขอโทษได้แล้วน่ะ ขืนนายยังพูดมากฉันจะไม่ให้นายได้นอนยันเช้านะ”
“ไอ้บ้า ไอ้คนหื่น”
“งั้นเหรอ แต่เหมือนว่าวันนี้ฉันแทบจะไม่ต้องทำเลยนะ นายซะอีกที่เริ่ม” ทงเฮก้มลงมองท่อนล่างที่ตอนนี้ทั้งสองคนตัวติดกันอยู่ ทำเอาอึนฮยอกแก้มขึ้นสีเรื่อหนักกว่าเดิม
“ก็แล้วทำไมล่ะ ฉันไม่ทำแล้วก็ได้” อึนฮยอกทำท่าจะลุกออกไป แต่ทงเฮก็จับสะโพกบางกดลงมาทำเอาความเสียวแล่นจี๊ด อึนฮยอกเลยจิกเล็บลงกับไหล่กว้างแน่น
“อ๊ะ อื้อ ฉันเสียวจะบ้าแล้ว อ๊ะ” อึนฮยอกกอดทงเฮไว้เพื่อหลบสายตาเจ้าเล่ห์ซุกซน
“หึ นายนี่ชอบยั่วจริงๆสินะ แบบนี้ฉันจะหยุดแค่ครั้งเดียวได้ยังไงกัน ในเมื่อนายอนุญาตฉันก็จะไม่เกรงใจ” พอพูดจบทงเฮก็ขยับสะโพก ทำเอาอึนฮยอกร้องครางออกมา
ร่างบางขยับสะโพกกดลงมาที่ท่อนเนื้อ ทงเฮก็ขยับสะโพกตอบเป็นจังหวะ เสียงร้องครางสอดประสาน แสงไฟในห้องที่เปิดสว่างทุกดวงทำให้ทงเฮมองดูคนรักได้ชัดเจน แก้มเนียนสีเรื่อ เม็ดเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าและไหลงตามเรือนกายเปลือยเปล่า ดวงตากลมปิดแน่นนิ่วหน้าเพราะความเสียวซ่านจากสัมผัสและการร่วมรัก
ทงเฮจับพลิกร่างบางให้นอนลง เมื่อแผ่นหลังเนียนแตะสัมผัสลงกับที่นอนนุ่มก็เบิกตากว้างจ้องมองอีกคน มือบางจับขยุ้มผ้าปูที่นอนไว้ระบายความเสียวซ่าน เรียวขาเล็กถูกจับยกพาดขึ้นไปที่ไหล่ของทงเฮอย่าง่ายดาย แก่นกายที่สอดเข้ามาในช่องทางรักด้านหลังยังคงทำหน้าที่กระตุ้นแรงอารมณ์ให้อึนฮยอกไม่หยุด ทุกอย่างเป็นไปอย่างไม่รีบร้อน ค่อยๆเร่งจังหวะตามแรงอารมณ์ที่มากขึ้น
ในหัวของอึนฮยอกไม่มีเรื่องอื่นมากวนใจอีกแล้ว ในสายตาของเขามีเพียงแค่ทงเฮ มีกันและกัน
“อ๊ะ อ๊าส์ ทงเฮ อื้อ” ริมฝีปากอิ่มถูกครอบครอง บดเร้าดูดดื่ม สะโพกแกร่งขยับรุนแรง เสียงเนื้อกระทบกัยสัมผัสหยาบโลนร้อนแรงเร่งเร้า แผ่นอกเนียนสะท้านลมหายใจหอบถี่
ทงเฮถอนท่อนเนื้อออกมาแล้วปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นบนหน้าท้องแบนราบขาวจนหมด มือหนาจับบีบที่แก่นกายเล็กของอึนฮยอกช่วยปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเช่นกัน
รอยยิ้มน้อยๆระบายขึ้นบนใบหน้าเนียน อึนฮยอกไม่มีแม้แรงจะพูดออกไป เอาแต่นอนหอบหายใจถี่ ทงเฮจึงอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
แขนเรียวยกขึ้นโอบกอดรอบคอหนานิ้วเรียวสอดประสานใต้กลุ่มผมดำของทงเฮ ตอบรับสัมผัสวาบหวามจากปลายลิ้น เรียวลิ้นซุกซนเกี่ยวกระหวัดดุนดันกับอีกคนอย่างไม่ลดละ ลมหายใจหอบถี่เสียงครางหวานดังเข้าไปในโสตประสาทที่น่าพอใจของทงเฮ
มือหนาลากไล้สัมผัสผิวกายเนียน ลากไล้ตั้งแต่สะโพกขึ้นมาจนถึงยอดอกสีสวยปลายนิ้วสะกิดและเขี่ยวนจนอึนฮยอกต้องครางกระเส่า แอ่นอกขึ้นรับกับความเสียวซ่านจากปลายนิ้ว ใบหน้าคมซุกไซร้ลงมาที่ต้นคอขาว กดเม้มสร้างความเป็นเจ้าของเพื่อย้ำเตือนอีกคน ก่อนจะลากปลายลิ้นเลียลงมา ดูดดึงยอดอกสีสวยตั้งชัน เลียสะกิดสลับทั้งสองข้าง
“อ๊ะ! อ๊าส์!”
“ร้องดังๆหน่อยสิเมีย”
“อื้อ มะ ไม่ อย่าแกล้งสิ อ๊าส์!” ทงเฮยังคงละเลงปลายลิ้นอยู่ที่ยอดอก มือหนาทำหน้าที่บีบเฟ้นไปตามเรือนร่างเปลือยเปล่าไม่หยุด ก่อนจะจับเข้าที่แก่นกายเล็กอีกครั้งแล้วบีบลงที่ส่วนปลาย “ฮึก! ทงเฮ! อย่าแกล้ง อ๊ะ!”
“เปลี่ยนใจไหมล่ะ นายต้องการมากกว่านี้แน่ๆ”
“มะ ไม่!” อึนฮยอกปฏิเสธเสียงสั่น
“หึ ตามใจนะเด็กน้อย” ทงเฮยังคงกดนิ้วลงที่ส่วนปลายแก่นกายของอึนฮยอกทำเอาต้องร้องครางออกมาไม่หยุด
“อื้อ ทงเฮ ช่วยฉันที อ๊าส์ มะ ไม่ไหวแล้ว”
“แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” ริมฝีปากหยักยกยิ้มพอใจ ก้มลงไล้เลียยอดอกของร่างบางอีกครั้งจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย
“ทงเฮ!”
ร่างหนาขยับกายแล้วจับรูดรั้งแก่นกายเล็กให้อึนฮยอก ก้มลงแตะปลายลิ้นเขี่ยสะกิดที่ปลายแก่น ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความเสียวซ่านที่อีกคนมอบให้ มือบางจับขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับย่น จิกเกร็งปลายเท้าลง ใบหน้าบิดเบี้ยวร้องครางกระเส่าไม่หยุดพร้อมลมหายใจที่หอบถี่
“อ๊ะ! อ๊าส์”
ริมฝีปากหยักครอบครองตัวตนของอึนฮยอกไว้รูดรั้งเร็วๆ จนกายบางกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำหวานขาวขุ่นออกมา ทงเฮยิ้มพอใจแล้วกลืนกินมันลงไปยกมือขึ้นเช็ดคราบที่มุมปากแล้วขยับคร่อมร่างบางที่นอนหายใจหอบประกบริมฝีปากลงไป อึนฮยอกเบ้หน้าเพราะกลิ่นคาวของสิ่งที่พึ่งจะปลดปล่อยออกมา ทงเฮปล่อยมันลงไปในปากของอึนฮยอกแล้วบดเบียดริมฝีปากหนักหน่วง อึนฮยอกเองก็เผลอกลืนมันลงไปจนหมดแม้จะรู้สึกแทบอ้วก
ทงเฮละริมฝีปากออกมาแล้วปลดรั้งกางเกงของเขาลงเพราะปวดหนึบไปหมดแล้ว เขาเองก็ต้องการการปลดปล่อยเช่นกัน ทั้งที่อยากจะสอดใส่เข้าไปในตัวของอึนฮยอกแทบบ้า แต่ก็ไม่ทำ อันที่จริงเขาไม่ควรจะต้องมาทรมานตัวเองแบบนี้ด้วยซ้ำ คนที่ควรถูกลงโทษคือคนที่นอนเปลือยต่อหน้าเขาตอนนี้ต่างหาก
แต่จะทำแบบนั้นก็ดูจะใจร้ายกับอึนฮยอกจนเกินไป เขารู้ว่าวันนี้อึนฮยอกร้องไห้ไปมากแค่ไหน รู้ว่าไอ้ซีวอนนั่นต้องพยายามทำอะไร แต่ก็เลือกจะอยู่ห่างๆ ให้เวลากับอีกคนได้คิดทบทวน ความเชื่อใจที่เคยมีมันจะต้องมีต่อไป เรื่องของเขาและอึนฮยอกมันไม่ใช่พึ่งจะเริ่มต้น หากแต่มันผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากกว่านี้มาแล้ว เพราะฉะนั้น วันนี้ทงเฮจึงเลือกจะให้อึนฮยอกแก้ปัญหาของตัวเองและพร้อมจะยื่นมือเข้าไปช่วยเมื่ออีกคนรับมันไม่ไหว
แค่อยากให้เด็กน้อยของเขาได้เรียนรู้ชีวิตและโลกความจริงที่ไม่ได้สวยหรูงดงามไปเสียหมดดู
“ฉันจะช่วยนายบ้าง” ร่างบางผงกหัวขึ้นมามองดูทงเฮที่ปลดรั้งกางเกงนอนลงไปแล้ว จนเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่ดีดตัวออกมา มือบางเอื้อมมาจับมันไว้แล้วค่อยๆรูดรั้ง ขยับลุกแล้วผลักร่างหนาลงไปนอนนั่งคร่อมลงที่ขาของทงเฮ สองมือประคองท่อนเนื้อไว้จับบีบรูดรั้งแล้วครอบครองมันไว้ด้วยปาก
“อ๊าส์” ทงเฮร้องออกมาอย่างพอใจ เหลือบมองคนที่กำลังมอบความสุขสมให้ตัวเองก็ยิ้มออกมา
“อื้ม อื้อ” แก่นกายใหญ่ขยายจนคับแน่นในปากของอึนฮยอก คนตัวเล็กเร่งจังหวะรูดรั้งให้เร็วขึ้น จนในที่สุดทงเฮก็ปลดปล่อยออกมา น้ำขาวขุ่นร้อนกลิ่นชวนอ้วกพุ่งเข้ามาเต็มปากของอึนฮยอกแต่ก็ยอมกลืนมันลงไป
“ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วนะ ไม่เปลี่ยนใจจริงๆงั้นเหรอ” ทงเฮลุกขึ้นมาแล้วจับใบหน้าเนียนเงยขึ้น นิ้วเรียวเกลี่ยที่แก้มสีเรื่อ ลากปลายลิ้นเลียที่ขอบปากดูดกลืนน้ำขาวขุ่นที่เลอะอยู่แล้วดูดเม้มกลีบปากบดขยี้จนบวมเจ่อ
“อื้อ” มือบางจับเข้าที่ต้นแขนแกร่งจิกลงไปแน่นเพราะความเสียว ก็มือของทงเฮน่ะสิจับรูดรั้งที่แก่นกายของอึนฮยอกอยู่ สติสัมปะชัญญะที่มีก็ค่อยๆเลือนหายไปมือบางจับมือหนาไว้แล้วดึงออกไป ผลักอกแกร่งจนทงเฮหงายหลังลงไปนอนหงายตามเดิม เขาไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่เลิกคิ้วมองมา
“ยั่วงั้นเหรอ?”
“ฉันเป็นของนายคนเดียวนะทงเฮ แค่นาย” อึนฮยอกพูดออกมาพร้อมกับจับที่แก่นกายของทงเฮ ลุกขยับตัวคร่อมลงมาสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลัง “อ๊ะ! ฉันเป็นของนายคนเดียวจริงๆ อ๊าส์” อึนฮยอกกดสะโพกลงมาน้ำตาของความเจ็บไหลลงอาบแก้มเนียน
“เด็กน้อย” ทงเฮผุดลุกขึ้นมาแล้วจับประคองใบหน้าเรียวประกบปากจูบเพื่อคลายความเจ็บปวดให้ เขาเข้าใจที่อึนฮยอกบอกแบบนั้น และทงเฮคนนี้ก็เชื่อว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ อึนฮยอกคือของเขา คือของทงเฮเพียงคนเดียว
“อื้อ! อึก! เจ็บ!” อึนฮยอกจับไหล่แกร่งสองข้างไว้ ยันตัวแล้วร้องออกมาทั้งน้ำตา
“ค่อยๆขยับๆแล้วจะไม่เจ็บ”
“อือ ฉะ ฉัน ขอโทษนะที่ดื้อ”
“เลิกขอโทษได้แล้วน่ะ ขืนนายยังพูดมากฉันจะไม่ให้นายได้นอนยันเช้านะ”
“ไอ้บ้า ไอ้คนหื่น”
“งั้นเหรอ แต่เหมือนว่าวันนี้ฉันแทบจะไม่ต้องทำเลยนะ นายซะอีกที่เริ่ม” ทงเฮก้มลงมองท่อนล่างที่ตอนนี้ทั้งสองคนตัวติดกันอยู่ ทำเอาอึนฮยอกแก้มขึ้นสีเรื่อหนักกว่าเดิม
“ก็แล้วทำไมล่ะ ฉันไม่ทำแล้วก็ได้” อึนฮยอกทำท่าจะลุกออกไป แต่ทงเฮก็จับสะโพกบางกดลงมาทำเอาความเสียวแล่นจี๊ด อึนฮยอกเลยจิกเล็บลงกับไหล่กว้างแน่น
“อ๊ะ อื้อ ฉันเสียวจะบ้าแล้ว อ๊ะ” อึนฮยอกกอดทงเฮไว้เพื่อหลบสายตาเจ้าเล่ห์ซุกซน
“หึ นายนี่ชอบยั่วจริงๆสินะ แบบนี้ฉันจะหยุดแค่ครั้งเดียวได้ยังไงกัน ในเมื่อนายอนุญาตฉันก็จะไม่เกรงใจ” พอพูดจบทงเฮก็ขยับสะโพก ทำเอาอึนฮยอกร้องครางออกมา
ร่างบางขยับสะโพกกดลงมาที่ท่อนเนื้อ ทงเฮก็ขยับสะโพกตอบเป็นจังหวะ เสียงร้องครางสอดประสาน แสงไฟในห้องที่เปิดสว่างทุกดวงทำให้ทงเฮมองดูคนรักได้ชัดเจน แก้มเนียนสีเรื่อ เม็ดเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าและไหลงตามเรือนกายเปลือยเปล่า ดวงตากลมปิดแน่นนิ่วหน้าเพราะความเสียวซ่านจากสัมผัสและการร่วมรัก
ทงเฮจับพลิกร่างบางให้นอนลง เมื่อแผ่นหลังเนียนแตะสัมผัสลงกับที่นอนนุ่มก็เบิกตากว้างจ้องมองอีกคน มือบางจับขยุ้มผ้าปูที่นอนไว้ระบายความเสียวซ่าน เรียวขาเล็กถูกจับยกพาดขึ้นไปที่ไหล่ของทงเฮอย่าง่ายดาย แก่นกายที่สอดเข้ามาในช่องทางรักด้านหลังยังคงทำหน้าที่กระตุ้นแรงอารมณ์ให้อึนฮยอกไม่หยุด ทุกอย่างเป็นไปอย่างไม่รีบร้อน ค่อยๆเร่งจังหวะตามแรงอารมณ์ที่มากขึ้น
ในหัวของอึนฮยอกไม่มีเรื่องอื่นมากวนใจอีกแล้ว ในสายตาของเขามีเพียงแค่ทงเฮ มีกันและกัน
“อ๊ะ อ๊าส์ ทงเฮ อื้อ” ริมฝีปากอิ่มถูกครอบครอง บดเร้าดูดดื่ม สะโพกแกร่งขยับรุนแรง เสียงเนื้อกระทบกัยสัมผัสหยาบโลนร้อนแรงเร่งเร้า แผ่นอกเนียนสะท้านลมหายใจหอบถี่
ทงเฮถอนท่อนเนื้อออกมาแล้วปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นบนหน้าท้องแบนราบขาวจนหมด มือหนาจับบีบที่แก่นกายเล็กของอึนฮยอกช่วยปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเช่นกัน
รอยยิ้มน้อยๆระบายขึ้นบนใบหน้าเนียน อึนฮยอกไม่มีแม้แรงจะพูดออกไป เอาแต่นอนหอบหายใจถี่ ทงเฮจึงอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
อ่านต่อ เม้น โหวตที่เด็กดีนะคะ
http://my.dek-d.com/gaekung-donghae/writer/viewlongc.php?id=1434944&chapter=7
