“อย่าช้าใช่มั้ย”
“บ้า! หยุดนะทงเฮ ไม่ใช่ที่นี่สิ” อึนฮยอกค้านมือปัดป่ายไปทั่วแต่ทงเฮก็ไม่ฟังเขาจับบีบสะโพกแรงๆแล้วปลดรั้งกางเกงของอึนฮยอกลงไปสอดมือไปจับกายกลางเล็กไว้แล้วรูดรั้ง “อ๊ะ!” อึนฮยอกแทบสติแตกเพราะเขาเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างกันหรอก สัมผัสจากมือหนาและปลายลิ้นที่ไล้เลียมาที่กลีบปากของเขาน่ะ มันกำลังทำให้อึนฮยอกอยากจะกัดลิ้นอีกคนซะ
“เป็นเด็กดีหน่อยสิเมีย” เสียงแหบกระซิบบอกที่ข้างหูก่อนจะขบเม้มและเคลื่อนใบหน้าฝังลงไปกับซอกคอ สูดกลิ่นกายหอมซ้ำๆ กลิ่นของอึนฮยอกน่ะทำให้ทงเฮแทบคลั่ง
“อะ อื้อ” มือหนารูดรั้งแก่นกายเล็กจนอึนฮยอกได้แต่ร้องครางออกมาไม่เป็นภาษา มือบางปัดป่ายไปบนโต๊ะจนแฟ้มงานตกหล่นลงไป ทงเฮยิ้มพอใจก่อนจะรูดรั้งเร็วๆจนอึนฮยอกไปถึงฝั่งฝันก่อนแล้ว
ทงเฮจับพลิกกายบางให้นอนหงาย อุ้มยกอีกคนขึ้นไปบนโต๊ะงานแล้วกระชากสาบเสื้อออกจนเผยให้เห็นผิวกายเนียนน่าสัมผัส ภาพที่มองกี่ครั้งก็ไม่รู้เบื่อทงเฮแทรกกายเข้าไปในหว่างขาเรียว โน้มใบหน้าลงไปจุบเม้มริมฝีปากอิ่มสีเรื่อที่เปิดเผยอค้าง สอดดันเรียวลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนด้วยแรงอารมณ์
มือบางจับเข้าที่ไหล่กว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นโอบกอดรอบคอหนาดึงรั้งลงมาแนบริมฝีปากแน่นตอบรับสัมผัสวาบหวามอ่อนนุ่ม ทุกครั้งที่ปลายลิ้นแตะสัมผัสและหยอกล้อกันอึนฮยอกก็เหมือนขะสติแตกและกอดรั้งทงเฮให้แน่นขึ้น
ลมหายใจของคนใต้ร่างเริ่มติดขัดทงเฮจึงละริมฝีปากออกแล้วไล้ปลายลิ้นไปตามกลีบปากดูดเม้มริมฝีปากบนล่างจนพอใจ ลากปลายลิ้นลงมาผ่านช่วงคอและแตะลงที่ยอดอกสีสวย มือบางสอดขยุ้มเส้นผมดำของทงเฮเพื่อระบายความเสียวซ่าน อุณหภูมิร่างกายก็ร้อนผ่าวไปหมด
“อ๊ะ ทงเฮ มะ มัน”
“เรียกชื่อฉันอีกสิ” เขาเงยหน้ามองใบหน้าที่ขึ้นสีแล้วยกยิ้มก่อนจะแตะปลายลิ้นลงหยอกล้อตุ่มไตนั้นอย่างชอบใจ
“ทะ ทงเฮ”
“แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” มือหนาจับลูบไล้บีบคลึงฟอนเฟ้นไปตามผิวกายเนียน ลากผ่านส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย และบีบคลึงรูดรั้งแก่นกายเล็กอีกครั้ง
“อ๊ะ!”
ทงเฮจัดการรูดซิบกางเกงและรั้งกางเกงลง ขยับแทรกกายเข้าไปแนบชิดกับช่องทางสีสวยจับเรียวขาเล็กยกขึ้นพาดไปกับไหล่กว้างเพื่อให้เห็นช่องทางได้ชัดเจน อึนฮยอกเบิกตากว้างแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อทงเฮสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มแล้ว
“อ๊ะ อ๊าส์ ทงเฮ อย่าแกล้ง อื้อ!” นิ้วเรียวกดไปตามช่องทางและค่อยๆขยับก่อนจะสอดเข้าไปเพิ่มอีกนิ้วและอีกนิ้ว จนแน่ใจว่าอีกคนพร้อมแล้ว
“ทำให้ฉันพอใจหน่อยนะ” ริมฝีปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ จับแก่นกายใหญ่สอดดันเข้าไปในช่องทาง
“อึก อะ อ๊าส์!” อึนฮยอกได้แต่ไขว้คว้าหาที่พึ่งมือบางจับไปที่ขอบโต๊ะแน่น ทงเฮยังคงพยายามจะสอดดันมันเข้ามา
“อย่ารัดแน่น อย่าเกร็ง” ทงเฮบอกออกมาเมื่ออึนฮยอกเกร็งและเขาดันเข้าไปไม่ได้อย่างที่หวัง
“มะ มันเจ็บ อื้อ แน่น!” อึนฮยอกประท้วง
“นายควรจะชินได้แล้วนะ หึ”
“ไอ้บ้า! ไม่ชินเว้ย!” คนใต้ร่างส่งเสียงหงุดหงิดออกมาแต่ทงเฮกลับหัวเราะชอบใจแล้ว
ดันเข้าไปจนมิดด้ามได้ในที่สุด “อึก อ๊าส์!”
“เด็กดี”
“ทงเฮ ฮือ ค่อยๆ”
“หึ”
ทงเฮขยับสะโพกไปตามแรงอารมณ์ของเขา มองใบหน้าที่ชื้นเหงื่อของอึนฮยอกแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ เวลานี้คนของเขาเซ็กซี่ซะจนทงเฮจะทำยังไงให้ความต้องการของเขามันพอ ยิ่งมองก็ยิ่งอยากจะกระแทกกระทั้นเข้าไปแรงๆ
เสียงครางหวานดังออกมาเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ทงเฮขยับสะโพกและกระแทกเข้ามามันทั้งอายแต่ก็รู้สึกดีและอยากจะได้มากกว่าเดิมเสียอีก
น้ำขาวขุ่นปลดปล่อยออกมาจากแก่นกายเล็กเลอะเปรอะบนหน้าท้องแบนราบของตัวเอง ทงเฮยังหยุดการกระแทกแล้วถอดแก่นกายออกจับร่างบางให้คว่ำหน้าลงขาเรียวหย่อนลงมาแต่มันก็แทบอยู่ไหวไหวได้แต่จับขอบโต๊ะเอาไว้มั่น ทงเฮไม่ได้ทิ้งจังหวะนานเขาสวนแก่นกายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มสีสวยและจับสะโพกบางบีบเค้นจนขึ้นรอยแดงด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจะจับดึงเสื้อเชิ้ตสีหวานออกจากไหล่ทั้งสองข้างก้มลงไปขบกัดที่ไหล่ขาวเนียนจนขึ้นรอย
“อ๊ะ ทงเฮเจ็บ!”
ทงเฮดูดเม้มที่ซอกคอขาวจนเกิดรอย อึนฮยอกจึงดิ้นก็ใครใช้ให้มาทำรอยแบบนี้กันเล่า ทงเฮหัวเราะในลำคออย่างเหนือกว่าในทุกทาง ขยับสะโพกช้าๆและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น แรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบหยาบโลนสอดประสานกับเสียงครางหวานๆของคนใต้ร่าง ทงเฮรั้งใบหน้าเนียนให้หันมาและทาบทับริมฝีปากลงไปบดขยี้หนักหน่วงจนริมฝีปากบ่วมเจ่อ ดูดกลืนหยดน้ำใสจนหมด
ร่างหนากระแทกแรงๆก่อนจะกระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางจนน้ำขาวขุ่นร้อนไหลออกมาตามเรียวขา
“อะ อ๊าส์” เขาร้องครางด้วยความสุขสมเมื่อปลดปล่อยมันออกมาจนหมด
“อื้อ เอาออกไป” อึนฮยอกร้องบอกเสียงหอบ
“สั่งเหรอ” ทงเฮยังคงแกล้งขยับสะโพกและโน้มใบหน้าลงไปซุกไซร้ที่ต้นคอและกดริมฝีปากลงที่แผ่นหลังเนียนนั้น
“อ๊ะ ปะ เปล่า”
“พูดใหม่”
“ทงเฮ เอาออกเถอะนะ อื้อ ฉันเหนื่อยแล้ว นะ นะพี่ทงเฮ”
“หึ พูดแบบนี้แล้วไม่อยากถอดเลย อีกสักรอบเถอะ” ไม่พูดเปล่าทงเฮยังขยับสะโพกเข้าไปในช่องทางอีกครั้ง
“อ๊ะ ขี้โกง อื้อ อ๊าส์ ทงเฮ!”
“อ๊าส์” ทงเฮร้องครางออกมาด้วยความพอใจ
อึนฮยอกได้แต่บอกกับตัวเองว่าจะไม่หลงกลทงเฮอีกแล้ว ถ้าจะมีสักครั้งที่ทำได้น่ะนะ เฮ้อ
ร่างหนาปลดปล่อยเข้ามาในช่องทางอีกครั้ง อึนฮยอกเองก็ปลดปล่อยออกมาและนอนฟุบหน้ากับโต๊ะแบบนั้นด้วยความหมดเรี่ยวแรง ทงเฮจึงถอยลงไปนั่งที่เก้าอี้แล้วรั้งร่างบางลงไปนั่งบนตัก อึนฮยอกไม่อยากจะเถียงหรือขัดขืนแล้วเพราะแค่แรงจะยืนยังไม่มีจึงทำได้เพียงยกแขนขึ้นโอบกอดรอบคอของทงเฮไว้หลับตาลง หอบหายใจถี่ รอยยิ้มพึงใจระบายขึ้นเต็มใบหน้าคมที่ชื้นเงหงื่อเล็กน้อย ไล้ริมฝีปากหยักกดจูบซับเม็ดเหงื่อที่แก้มของอึนฮยอกด้วยความอ่อนโยน นิ้วเรียวเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าสีเรื่อขึ้นไปยิ้มให้กับคนที่นั่งหลับตาอยู่บนตัก...ด้วยความรัก
กลับไปเม้นโหวตเป็นกำลังใจที่เด็กดีนะคะ ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น